JAPAN TRIP (BACKPACK) | DAY 2

แบ็กแพ็คเที่ยวเจแปนใสๆ ไม่ง้อทัวร์ วันที่ 2 บุกศาลเจ้าเมจิ ฮาราจูกุ และชิบูย่า

มาต่อจากบล็อกเมื่อวานค่ะ วันที่ 2 ของการเดินทาง เราตั้งใจจะไปบุกย่านชุินจูกุ ชิบูย่า และฮาราจูกุ รูปน้อยนิดนึงน้าาา เอาจริงๆรูปที่ถ่ายมาทั้งทริปส่วนมากมีแต่หน้าเรากับแพร์ 5555 พยายามดึงๆรูปที่เป็นสถานที่จากแพร์มา จริงๆแล้วรูปทั้งหมดที่ลงนี่มาจากกล้องไอโฟนแพร์ล้วนๆ ขอขอบพระคุณมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ 5555555 เดี๋ยวขอเก็บตกรูปจากวันแรกเพิ่มอีกซักนิดนึง แล้วเรามาต่อของวันที่ 2 กัน

*** ขอแก้ข้อมูลจากบล็อกเมื่อวานนิดนึงค่ะ โรงแรมที่เราพักกันอยู่แถว Yotsuya-Sanchome นะคะ ตอนเขียนบล็อกเมื่อวานจำผิด เผื่อเมื่อวานไปอ่านไปแล้วต้องขอโทษด้วยค่ะ >^< แล้วก็มีข้อมูลสถานีรถไฟบางส่วนที่พึ่งนึกออกเพิ่มเติม ซึ่งทั้งหมดนี้ตอนนี้แก้ไขในบล็อกของเมื่อวานแล้วค่ะ ***

ตัวอย่างบรรยากาศบน Rainbow Bridge แลนมาร์กของโอไดบะ

หาดโอไดบะ ใกล้ๆสะพาน Rainbow Bridge

ซาลาเปาไส้พิซซ่าอันเลื่องลือ ราคา 110 เยน แต่ที่ในเน็ตเค้าว่ากันว่ากัดแล้วชีสยืดออกมานี่บอกเลยว่าโม้ ไม่ยืดขนาดนั้น แต่ถามอร่อยมั้ย อร่อยมากกกก! มาญี่ปุ่นต้องโดนค่ะ มันดีงามมาก

- - - - - - - - - -

มาค่ะ มาต่อของวันที่ 2 กัน เป้าหมายหลักของเรา 2 คนในวันนี้คือ กิน! ไปลองเครปชื่อดังย่านฮาราจูกุ แวะซื้อของใช้ร้าน Ainz Tulpe และ มัตสึโมโต้ คิโยชิ ชิมข้าวแกงกะหรี่ CocoIchibanya ต้นตำรับจากญี่ปุ่น และตบท้ายด้วยทาร์ตชีส Pablo ย่านชิบูย่า ซื้อฟิล์มกล้องโพลารอยด์ที่(เพื่อนฝากซื้อ) แล้วก็แอบไปดูราคา Fuji X-A2 ว่าต่างจากไทยมากมั้ย อยากได้

เนื่องจากเมื่อวานแรดนานไปหน่อยกลับมาถึงที่พักดึก 555 ทำให้วันที่ 2 พากันตื่นสาย ประมาณสิบเอ็ดโมงได้มั้ง แถมแต่งหน้าแต่งตัวกันนานอีกต่างหาก ม้วนผมแบบจัดเต็มมาก แพร์ก็แต่งหน้าแบบหน้าแน่น ลิปแน่น ขนตาแบบปังมาก 55555 กว่าจะแต่งตัวกันเสร็จก็เที่ยงพอดี เรานั่งรถไฟฟ้าไปลงกันที่สถานีชินจูกุ แวะกินข้าวในสถานี ซึ่งรอบนี้เราเลือกเป็นร้านที่มีข้าวแกงกะหรี่ เป็นตู้กดเหมือนเดิมแต่มีแค่ชื่อเมนู ไม่มีรูปอาหารบอกเหมือนร้านที่ไปเมื่อวาน ต้องดูจากเมนูหน้าร้านเอา

คราวนี้ทำเป็นแล้ว ไม่บ้านนอกเหมือนเมื่อวาน 55555 พอเอาบัตรไปยื่นให้พ่อครัวเสร็จก็นั่งรอสวยๆ ได้ข้าวแกงกะหรี่มากินสมใจ ที่สั่งเป็นข้าวแกงกะหรี่หมูทงคัทสึ ราคา 770 เยน (รู้สึกว่าอาหารญี่ปุ่นปกติที่กินจะราคาประมาณนี้เกือบหมด) ได้มาเป็นเซ็ตค่ะ จะมีข้าวแกงกะหรี่ ซุปมิโซะ และสลัดผักมาให้ ช้อนใหญ่มากกก คิดว่าน่าจะสำหรับตักแกงกะหรี่กิน แล้วก็จะมีแก้วน้ำมาให้ค่ะ ให้กดน้ำชาดื่มฟรี

ข้าวแกงกะหรี่คือดีงามมากอะแก 55555 ต้องบอกก่อนว่าของโปรดติ๊ดอาหารญี่ปุ่น ที่โปรดปรานสุดๆ คือข้าวแกงกะหรี่นี่แหละ แต่ปกติเคยกินแต่ในไทยไง ทั้งใน Coco ยาโยอิ ฟูจิ ไม่เคยมากินของแท้ พอได้สัมผัสไปคำแรกนี่แบบปริ่มมากกกก น้ำแกงกะหรี่เข้มข้นสุดๆ คือข้นเลยอะ ไม่เหลวๆ เหมือนในไทย มีความเผ็ดนิดๆ พออร่อย สลัดผักก็ดูผักสดดีค่ะ ใช้ได้ แต่ซุปมิโซะแอบเค็มไปนิดง่ะ ไม่แน่ในว่าคนญี่ปุ่นนิยมทานเค็มกันรึเปล่าเพราะราเม็งที่กินคืนแรกก็รสออกเค็มๆ ทั้งราเม็งและมิโซะวันนี้เค็มในระดับที่ว่า กินเสร็จลิ้นชากันเลยทีเดียว ให้ 9.5/10 เลย(หักคะแนนตรงซุปมิโซะเค็ม) ใครสนใจมาลองกินดูนะ จำชื่อร้านไม่ได้แต่จำได้ว่าร้านอยู่แถวๆ ร้านขายดอกไม้ในสถานีชินจูกุ

หน้าตาเซ็ตอาหารที่ได้ก็ประมาณนี้ค่ะ น่ากินมากๆ

ซูมกันแบบชัดๆ ทงคัทสึกรอบๆ เน้นๆ ทรมานหัวใจคนหิวยามดึก 55555

พอเติมพลังกันเสร็จก็ออกเดินทางสู้ชินจูกุกันเล้ยยยยย และแล้วมหกรรมการหลงสถานีรถไฟฟ้าของเราก็เกิดขึ้น 5555 สถานีชินจูกุเป็นสถานีที่ค่อนข้างใหญ่ มีทางออกประมาณ 13 ทางถ้าจำไม่ผิด เรากับแพร์ก็แบบ เอาละทีนี้ แล้วตูจะออกทางไหน ในหนังสือไกด์บุ๊คไม่มีบอกด้วย เดินวนไปวนมาอยู่ในสถานีรถไฟอยู่ประมาณครึ่งชม.ได้ จนออกมาที่ประตู 3 ถ้าจำไม่ผิด แล้วก็หลงกันอีก หลงไปตรงไหนบ้างก็ไม่รู้ GPS ในมือถือแพร์ก็เกิดอาการมึนขึ้นมาดื้อๆ บอกทิศมั่วไปหมด ตอนกำลังหลงฝนก็ตกด้วย เรา 2 คนเลยกลับไปตั้งหลักที่สถานีกันก่อน ฝนตกอยู่พักนึงเลย เราก็รอจนฝนซาลงไปบ้าง ดูเวลาก็บ่าย 2 แล้วเลยตัดสินใจทิ้งย่านชินจูกุไปแล้วเดินไปฮาราจูกุเลย เดินไปเดินมาไปเข้าห้างอะไรก็ไม่รู้ ที่สำคัญคือกำลังมีคนประท้วงอยู่หน้าห้างด้วย แล้วเราก็ได้พบอีกสิ่งที่น่าแปลกใจและน่าประทับใจในญี่ปุ่น นั่นคือการประท้วงค่ะ ถึงแม้จะออกมาประท้วงรวมตัวกัน แต่กลุ่มผู้ชุมนุมเหล่านี้กลับยืนเข้าแถวกันเป็นระเบียบอยู่ตามริมถนนและแนวกำแพง ไม่มีมาเดินขวางทางเดินคนอื่นเลย ทำให้เรารู้สึกว่า ดีจังเลย ความคิดถึงคนอื่นของคุณญี่ปุ่นคงจะแทรกซึมอยู่ในกระแสเลือดไปละ ผู้ชุมนุมมีแต่ผู้สูงอายุทั้งนั้นเลย อยากรู้จังว่าเค้าประท้วงเรื่องอะไรกัน แต่อ่านป้ายภาษาญี่ปุ่นที่เค้าถือไม่ออก

กลุ่มผู้สูงอายุที่มาชุมนุมกันอยู่หน้าห้างวรรพสินค้าแห่งหนึ่งย่านชินจูกุที่เราเจอตอนเดินหลง

เดินตาม GPS ไปเรื่อยๆระหว่างทางไปฮาราจูกุ ระหว่างทางเดินก็เจอพวกร้านแบรนด์ต่างๆเซลล์ทั้งแบรนด์กระเป๋าของญี่ปุ่นและอื่นๆ เช่น Annasui และ Samanta Lega (อันนี้กระเป๋าน่ารักมากกกก!) เซลล์ 50-70% เล่นเอาเงินในกระเป๋าสั่นสะเทือน แต่ก็ไม่ได้ซื้ออะไรมา กะไปเหมาแถวฮาราจูกุ 5555

ผ่านย่านร้านค้าทางนั้นมาแล้วเดินไปเรื่อยๆ GPS เจ้ากรรมดันเกิดอาการงงขึ้นมาอีก ชี้ทิศทางวนไปวนมาจนต้องหยุดตั้งหลักอยู่แถวๆข้างทาง มีแผนที่อยู่ตรงนั้นพอดีเราก็ชี้ให้แพร์ดู ถามว่าฮาราจูกุมันไปทางไหน เห็นมีศาลเจ้าเมจิอยู่แถวนั้นด้วย ก็เลยเปลี่ยนแผนไปแวะเดินดูศาลเจ้าเมจิกันแบบไม่ได้ตั้งใจ พอได้เป้าหมายแล้วก็เดินต่อ ประมาณกิโลกว่าได้

ศาลเมจินี่ได้รับการขนานนามว่าเป็นปอดของโตเกียวเลยทีเดียวถ้าจำไม่ผิด ตอนแรกก็รู้ว่ามีเฉยๆอะ แต่ไม่รู้ว่ามันอยู่ในสวนสาธารณะด้วย (จำชื่อสวนไม่ได้) พอเรามาถึง ภาพแรกที่เห็นคือแบบนี้

หน้าทางเข้าสวนสาธารณะ (ทางเข้าไปศาลเจ้าเมจิ)

ความรู้สึกแรกคือแบบหื้มมมม นี่มันป่าชัดๆ สังเกตสเกลระหว่างคนกับต้นไม้ดีๆ มีแต่ต้นไม้ใหญ่รายล้อมเต็มไปหมด ด้านในบรรยากาศดีมากๆ ร่มรื่นสุดๆ ตอนไปถึงมีฝนตกปรอยๆเบาๆ แต่พออยู่ใต้ร่มไม้แล้ว ช่วยบังละอองฝนให้เราได้เยอะเลย อากาศเย็นสบาย หอมกลิ่นธรรมชาติ ชอบที่นี่มากๆเลย > < จริงๆแพร์ถ่ายวีดิโอไว้ด้วยนะ แต่ไม่รู้จะเอามาลงยังไง 5555

ระหว่างทางเข้าไปจนถึงศาลเจ้านี่ไกลพอสมควรเลย แต่เราก็เน้นเดินกันแบบชิลๆ ไม่รีบร้อน เดินไปคุยไป แวะถ่ายรูปถ่ายวีโอบ้างสนุกสนาน ระหว่างทางก็แวะเข้าห้องน้ำด้วย แล้วก็พบว่าห้องน้ำสะอาดมากกก ประทับใจ เสียดายไม่มีที่ฉีดตูดเหมือนห้องน้ำตามในห้าง 55555

พอเข้าห้องน้ำเสร็จก็แวะถ่ายรูปกันหน้าห้องน้ำ ถ่ายระหว่างเดินบ้าง จนไปถึงทางเข้าศาลเจ้าเมจิ มีจุดให้ตักน้ำสำหรับบ้วนปากล้างมือก่อนเข้าศาลเจ้า ชำระร่างกายให้สะอาด เป็นความเชื่อของคนญี่ปุ่นค่ะ

สองสาวระหว่างเดินเข้าศาลเจ้าไสยๆ เชื่อยังว่าแพร์จัดเต็ม 5555

ประตูหน้าศาลเจ้าเมจิ

บริเวณจุดสำหรับชำระร่างกายก่อนเข้าศาลเจ้า

ด้านในศาลเจ้าก็เหมือนกับรีวิวทั่วๆไปค่ะ คือจะมีจุดสำหรับขอพร เรากับแพร์ก็ไปขอพรโยนเหรียญกัน มีส่วนสำหรับขายของที่ระลึกพวกเครื่องรางและซื้อป้ายเครื่องรางสำหรับมาเขียนขอพร แต่อันนี้ไม่ได้ซื้อกัน เพราะเห็นตรงกันว่าราคา 500 เยนเก็บไว้ซื้อของกินดีกว่า (นังพวกเห็นแก่กิน 5555) บรรยากาศภายในไม่ได้ถ่ายเท่าไหร่ค่ะ มีบางส่วนที่ห้ามถ่ายรูปด้วย

ภายในศาลเจ้า ฝนตกพื้นเปียกนิดหน่อย แต่คนก็ยังมาเยอะ

ป้ายขอพรที่เรากับแพร์ไม่ได้เขียนกัน ขออนุญาตยืมรูปจาก http://www.emagtravel.com ค่ะ

พอออกจากศาลเจ้าเมจิมาก็เดินตามทางในสวนต่อไปเรื่อยๆ ตั้งใจจะไปทะลุทางออกอีกฝั่งเลยเพราะมันไปออกตรงฮาราจูกุพอดี ระหว่างทางออกก็มีส่วนที่เป็นศูนย์อาหาร และส่วนของร้านขายของฝากของที่ระลึก ภายในมีของกินของใช้ที่น่าสนใจเยอะ ทั้งขนม ของที่ระลึกเช่นเครื่องราง รองเท้ากิโมโน พัด ของเล่นญี่ปุ่นโบราณ ผลิตภัณฑ์เฉพาะ มีลิปมันกลิ่นน้ำผึ้ง กลิ่นซากุระด้วย เกือบซื้อมาละแต่เราว่ากลิ่นซากุระฉุนแปลกๆ 555 มาส์กหน้าลายคล้ายๆหน้าตัวละครในภาพวาดญี่ปุ่นโบราณ แต่ก็กลั้นใจกะว่าไปซื้อที่ตึกม่วงแถวอุเอโนะน่าจะถูกกว่า มีขนมอันนึงที่เจอแล้วยังแค้นไม่หายมาจนถึงทุกวันนี้ มันเป็นขนมอัลมอนด์เคลือบด้วยนม อร่อยมากกกก แต่คิดว่าที่นี่คงแพง ที่อื่นคงจะมีขายเหมือนกันแต่ถูกกว่า ก็เลยไม่ได้ซื้อมา สรุปไปที่ไหนก็ไม่เจอ เสียดายมาก มันอร่อยมาก

พอเดินดูของฝากของที่ระลึกจนพอใจ (ดูเฉยๆ จริงๆ ไม่ได้ซื้อซักอย่าง 55555) ก็เดินออกมาเรื่อยๆจนสุดทางจะเจอทางออก ออกมาแล้วจะมีสะพานลอยให้ข้ามไปฝั่งฮาราจูกุ ดูจากการแต่งตัวของคนอีกฝั่งแล้วรู้เลยว่าฝั่งที่เรากำลังจะข้ามไปคือฮาราจูกุแน่นอน มีแต่วัยรุ่นแต่งตัวแบบแตกต่างจากย่านอื่นๆ นอกจากนั้นสิ่งแรกที่ได้สัมผัสที่ฮาราจูกุคือ กลิ่นบุหรี่ค่ะ อะเฮื้อออ ข้ามสะพานลอยเสร็จข้ามถนนมาป๊ะกับจุดสำหรับสูบบุหรี่พอดี กลิ่นนี่หึ่งมาเลย แถวๆ Garrett popcorn คนต่อแถวเยอะเหมือนกัน ต่อกันแบบข้ามถนนเลยทีเดียว แต่ก็ยังเว้นส่วนถนนไว้ไม่ให้ขวางทางรถโดยมีพนักงานของร้านการ์เร็ตคอยจัดการแถวให้ลูกค้า ถ้ามองจากด้านหน้าร้าน Garrett มาทางขวามือจะเห็นร้าน Ainz Tulpe มาแต่ไกลไม่รอช้า วิ่งพุ่งเข้าใส่กันทันที

หน้าตาร้าน Ainz Tulpe ยืมรูปมาจาก http://www.goodlucktripjapan.jp/ ค่ะ

มาถึงร้าน Ainz ภายในก็จะมีขายพวกยา เครื่องสำอาง สกินแคร์ต่างๆ น้ำยาย้อมผม คอนแทกเลนส์นี่มีเยอะมาก (ลายน่ารักกว่าที่เห็นในไทยอีก อยากได้ T3T แบบรายเดือนราคาคู่ละประมาณ 300 บาท) ที่สำคัญคือน้ำหอม แพร์บอกว่าเป็นร้านที่น้ำหอมราคาถูกที่สุดในญี่ปุ่น ก็เลยกะว่าจะสอยติดไม้ติดมือกลับไปซักขวด

เดินไปเดินมา หาของฝากของเพื่อนแพร์ ดูน้ำหอม เดินเล่นเทสเตอร์ทุกอันที่เค้ามีให้เทสฟรีกันสนุกสนาน 5555 ชอบรองพื้นอันนึงมีกันแดดด้วย แต่ที่แปลกคือมันเป็นสเปรย์อะ พอฉีดแล้วเป็นฟองเย็นๆ ถูเล่นกันสนุกสนาน ตื่นเต้น 5555 แพร์จะซื้อกลับด้วยแต่กลัวเค้าไม่ให้เอาขึ้นเครื่องบินเลยอดไปตามระเบียบ ที่นี่ซื้อเครื่องสำอางกับสกินแคร์กันแค่นิดเดียว เผื่อไปเจอที่มัตสึโมโต้หรือตึกม่วงถูกกว่าอะไรงี้ หลักๆแล้วก็คือได้น้ำหอมมากันคนละขวด ถ้าซื้อถึง 5,000 เยน ทำ Tax free ได้ด้วยนะ เรากับแพร์ซื้อรวมกัน 5,000 นิดๆพอดีก็เลยทำ tax free ไปเลย

เสร็จภารกิจจาก Ainz แล้วก็เดินไปตามถนนใหญ่เรื่อยๆ มีแต่ร้านของแบรนด์เนมตลอดสองข้างทาง ไม่ได้ซื้ออะไรกันเลย เน้นเดินดูสวยๆ 5555 สักพักก็นึกขึ้นมาได้กันว่า เรายังไม่ได้กินเครปกันเลยนี่หว่า เลยเปิด GPS นำทางเหมือนเดิมตามสเต็ป ต้องเดินไปที่ถนนทาเคชิตะ โดยต้องเดินย้อนกลับมานิดหน่อยแล้วเลี้ยวเข้าไปอีกซอย เดินตรงไปเรื่อยๆเจอร้านขายนาฬิกาแบรนด์เนมราคาถูกกว่าในไทย แพร์แวะซื้อนาฬิกาให้น้องแล้วก็เดินต่อ มาถึงทางแยก GPS เกิดอาการงงขึ้นมาอีกเลยต้องสุ่มเดินซักแยก ปรากฏว่าเดินไปเดินมาวนกลับมาที่จุดเดิมตรงถนนใหญ่ที่มีร้านแบรนด์เนมเยอะๆ 5555 เลยต้องเดินย้อนกลับไปอีก แล้วไปออกทางอีกแยกแทนกว่าจะถึงถนนทาเคชิตะ

มาถึงถนนทาเคชิตะประมาณ 5 โมงกว่าๆ ภารกิจตามหาเครปของเราก็เริ่มขึ้น ตามทางมีเสื้อผ้ารองเท้าน่ารักๆสไตล์วัยรุ่นญี่ปุ่น ที่บอกแบบนี้เพราะว่ามันไม่น่าจะเอามาใส่ในไทยได้อะ 555 ส่วนตัวแล้วติ๊ดคิดว่าแฟชั่นในญี่ปุ่นค่อนข้างแปลก อย่างเดรสก็เต็มไปด้วยระบาย มีลายพิมพ์น่ารักเกินกว่าวัยรุ่นไทยจะกล้าใส่ รองเท้าส้นตึกสูงมากกว่า 4นิ้วอะไรประมาณนี้ แต่ที่เราชอบคือพวกรองเท้าสไตล์รองเท้าพรีออเดอร์จากจีนอะ คือตัวหนังกับพื้นนิ่มมาก วัสดุดูจะดีกว่าที่ขายในไทย ราคาก็ประมาณ 1,000 บาท ถือว่าไม่แพงกับวัสดุคุณภาพนี้นะ เสียดายมากไปเจอรองเท้าที่ถูกใจแต่ไม่มีไซส์

เดินผ่านร้านเสื้อมาหลายร้านแล้ว ผ่านร้านเครปมาประมาณ 2-3 ร้าน แต่ก็ไม่ได้ซื้อเพราะ เราตั้งใจไปกินที่ร้าน Angels Heart ร้านเครปร้านแรกในฮาราจูกุ เดินไปซักพัก 6 โมงเย็นแล้ว เริ่มเกิดอาการหิว ช่วยกันมองหาร้าน จนในที่สุดก็เห็นป้ายคำว่า Angel เราสองคนจึงรีบพุ่งเข้าไปด้วยความหิวระดับแปดสิบ ต่อแถวซื้อเครปด้วยความตื่นเต้น ติ๊ดสั่งมาเป็นไส้ช็อกโกบานาน่าชีสเค้กประมาณนี้มั้งจำไม่ได้ 5555 ซื้อมาในราคา 500 เยน ถ่ายรูปเครปก่อนกินพอเป็นพิธี หาที่นั่งกินใกล้ๆร้าน รู้สึกผิดหวังนิดหน่อยเพราะไม่เป็นอย่างที่หวังไว้ ก็คุยกับแพร์ว่าแอบผิดหวัง นึกว่าจะว้าวกว่านี้ กินเสร็จประมาณ 6 โมงเย็นก็ตกลงกันว่าจะเดินไปดูร้านมัตสึโมโต้ เสร็จแล้วจะไปชิบูย่าต่อ สรุป เดินผ่านไปแค่ล็อกเดียว เจอร้าน Angels Heart ตั้งโด่เด่อยู่ หันกลับมาชำเลืองมองร้านเครปที่เราซื้อกันตะกี๊ ปรากฏว่ามันชื่อร้าน Angels Crepe ความรู้สึกแบบ โกรธอะ โกรธมาก ไม่ได้โกรธร้านนั้นนะ โกรธตัวเองเนี่ยแหละ 5555 คือหิวกันมากพอเห็นคำว่า Angel ก็พุ่งใส่ไม่ได้ดูกันเล้ยยยย กินผิดร้านซะงั้น T3T จากความผิดพลาดก่อเกิดเป็นความแค้นตั้งใจว่าวันที่ 3 ต้องกลับมากินร้าน Angels Heart ให้ได้

แต่ไหนๆก็กินผิดร้านไปแล้ว ขอรีวิวเครปร้าน Angels Crepe ที่เรากินด้วยเลยละกัน

เราว่าช็อกโกแลตที่ราดข้างบนแปลกๆอะ 5555 แต่แป้งกำลังโอเคไม่หนาเกินไป นุ่มกำลังดี ครีมด้านในหวานนุ่มละมุนลิ้นมาก อร่อย กล้วยก็ใช้ได้นะ รู้สึกจะเป็นกล้วยหอม กลิ่นหอมอ่อนๆ ชีสเค้กชิ้นเล็กมากกกตามรูป แล้วก็เนื้อตัวชีสออกเยลลี่หน่อยๆอะ ไม่ค่อยประทับใจในสวนชีสเค้ก แต่ส่วนอื่นถือว่าโอเคเลย ให้ 7/10

เครปเย็นร้าน Angels Crepe ไส้ช็อคโกบานาน่าชีสเค้ก ราคา 500 เยน

สองสาวหน้าตาแป้นแล้น ก่อนจะรู้ตัวว่ากินเครปผิดร้าน 55555

หลังจากโกรธตัวเองกันเสร็จเรียบร้อยก็เดินไปแวะดูร้านมัตสึโมโต้ แพร์ซื้อเครื่องสำอาง สกินแคร์ไปฝากที่บ้าน ฝากเพื่อน เราเองได้ขนตาปลอมของ Dolly Wink มากล่องนึง (1 กล่อง มี 2 คู่) ซื้อมาคนละกล่องกับแพร์ ขนตาบนกับล่างอย่างละกล่อง แล้วเอามาสลับกันคู่นึง เราทั้ง 2 คนก็จะได้ขนตาปลอมบนและล่างเซ็ตนึงพอดี ออกมาจากมัตสึโมโต้ก็ไปเดินเล่นในไดโซ ซื้อที่ติดกันรองเท้ากัดมาคู่นึง เสร็จแล้วก็ไปชิบูย่ากันต่อ

เราใช้เวลากันในมัตสิโมโต้และไดโซประมาณเกือบชั่วโมง หลังจากนั้นก็ขึ้นรถไฟฟ้าจากสถานีฮาราจูกุไปชิบูย่ากันต่อ จนในที่สุดเราก็มาถึงย่านชิบูย่าตอนประมาณ 3 ทุ่มแล้ว มาถึงก็หิวมาก ปวดฉี่ด้วยเลยวิ่งหาห้องน้ำ แต่ห้างแถวๆนั้นก็เริ่มปิดกันหมดแล้ว เดินไปเดินมาเจอร้าน CocoIchibanya พอดีก็เลยจัดเลย หน้าร้านบอกว่ามีเมนูภาษาไทยด้วย แต่เข้ามาไม่ยักกะมี ไม่แน่ใจว่าต้องขอเค้าแยกรึเปล่า แต่มีเมนูภาษาอังกฤษก็เลยสบายไป เข้ามาในร้านรอคิวประมาณ 15 นาทีก็ได้ที่นั่ง โชคดีที่ในร้านมีห้องน้ำพอดี สั่งเมนูไว้แล้วก็เข้าห้องน้ำสบายใจ ถอดคอนแทกเลนส์ออกด้วยเพราะเริ่มแสบตาแล้ว ใส่มาทั้งวัน

รอประมาณ 10 นาทีข้าวแกงกะหรี่ผักรวมเพิ่มผักโขมของเราก็มาเสิร์ฟ กลิ่นหอมยั่วน้ำลายมากกกก ผักน่ากิน น้ำซอสแกงกะหรี่เข้มข้นไม่ต่างจากร้านที่กินแถวสถานีชินจูกุ ที่สำคัญคือให้ผักมาเยอะจุใจสุดๆ ติ๊ดสั่งเป็นแบบลดข้าว ความเผ็ดระดับ 2 เหมือนที่สั่งในไทยเป๊ะๆ เลยได้ข้าวแกงกะหรี่จานนี้มาในราคา 837 เยน แต่รู้สึกจำนวนข้าวที่เค้าให้มาจะเยอะกว่าของไทย ถึงสั่งลดแล้วก็ยังได้เยอะกว่า (คิดว่าเป็นเรื่องปกติของญี่ปุ่นเพราะคนญี่ปุ่นกินเยอะมากแต่ละมื้อ)

ข้าวแกงกะหรี่ผักรวมเพิ่มผักโขม ลดข้าว จาก CocoIchibanya ราคา 837 เยน

หลังจากกินเสร็จเริ่มเหนื่อยกันแล้ว เพราะเดินเยอะมาก เดินมาร้านทาร์ตที่อยู่ใกล้ๆ ร้านก็ปิดแล้ว ร้านอื่นๆแถวนั้นก็เริ่มพากันปิด ก็เลยพากันกลับ รู้สึกว่ายังเดินไม่ทั่วเลยทั้งฮาราจูกุและชิบูย่า เลยกะว่าเดี๋ยวค่อยมาซื้อทาร์ตกับซื้อฟิล์มกล้องที่เพื่อนฝาก รวมถึงเก็บตกส่วนอื่นๆที่พลาดวันนี้ในวันต่อไป

ตอนกลับเหมือนทุกอย่างจะแฮปปี้เอนดิ้งแล้วสำหรับทริปวันที่ 2 นี้ แต่แล้วความซวยก็บังเกิดเรื่องให้เสียตังฟรีๆอีก 170 เยน เรื่องเกิดตอนเราซื้อตั๋วจะกลับไปที่สถานี Yotsuya-Sanchome จำไม่ได้ว่าต้องไปที่รถไฟสายไหน แต่เรากับแพร์ดันเสียบตั๋วเข้าไปผิดสาย ออกก็ไม่ได้ด้วยเพราะต้องเสียตังเพิ่มแน่นอน ตอนรู้ตัวว่ามาผิดสายก็ลุกลี้ลุกลนละ คิดว่าเสียตังแน่นอนแต่ก็ยังพยายามจะหาทางที่ไม่ต้องเสียตังเพิ่ม หันไปใกล้ๆจุดที่เสียบตั๋วเห็นห้อง Question & Answer พอดี ด้านในมีเจ้าหน้าที่อยู่ น่าจะเป็นห้องสำหรับแจ้งเรื่องต่างๆเลยลองเข้าไปถามดูเป็นภาษาอังกฤษประมาณว่า "คือเราจะไป Yotsuya-Sanchome น่ะค่ะ แต่ว่าเข้ามาผิดสาย ต้องทำยังไงบ้างคะ" ถามเสร็จเจ้าหน้าที่ก็ไม่พูดอะไร แค่ขอตั๋วที่เราซื้อ เสร็จแล้วก็ยืดไป กดเปิดประตูห้องทางออกไปที่จุดซื้อตั๋วใหม่ แล้วก็ชี้ไปที่ประตู พูดแค่ "เชิญ" เรา 2 คนที่แบบสตั๊นเลยจ้าาาา แต่ก็ต้องเดินออกไปซื้อตั๋วใหม่

แอบโกรธนิดนึง ไม่ได้โกรธที่ต้องเสียตังซื้อตั๋วใหม่นะแต่โกรธเจ้าหน้าที่อะ เพราะตั้งแต่มาวันแรกเจอแต่คนญี่ปุ่นที่ให้การต้อนรับดีตลอด พูดจาสุภาพ พยายามให้ความช่วยเหลือ มีแต่เจ้าหน้าที่ตรงนี้นี่แหละที่รู้สึกว่าหยาบคาย คือแบบ บอกซักนิดก็ได้ว่า ไม่ได้นะครับ ต้องออกไปซื้อตั๋วใหม่ อะไรงี้ นี่แบบยึดตั๋ว เปิดประตูให้ แล้วไล่ออกเฉย ถือเป็นความไม่ประทับใจครั้งแรกที่ญี่ปุ่น

กลับมาถึงโรงแรมตอนประมาณ 5 ทุ่ม พอกลับมาถึงก็สลับกันแช่น้ำอุ่นในห้องพักให้พอหายเมื่อย พูดคุยกันนิดหน่อย ก่อนพากันเข้านอนประมาณเที่ยงคืน เตรียมลุยทริปวันต่อไป มีลางสังหรณ์ว่าต้องตื่นสายอีกแน่ๆ 5555 ก็เป็นอันจบสำหรับทริปวันที่ 2 นี้ค่ะ ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ

- - - - - - - - - -

ส่วนของในวันที่ 3 และ 4 คิดว่าน่าจะไม่ยาวเท่า 2 วันแรกแล้ว เพราะจะไปหนักตรงซื้อของฝากมากกว่า มีไปแวะวัดเซนโซจิแถวอะซากุสะ แล้วก็แวะร้านเซ็กส์ช็อปย่านอะกิฮาบาระ รอติดตามกันนะคะ

สามารถวิจารณ์ คอมเม้นติชมได้ค่ะ ขอบคุณที่อ่านจนจบอีกครั้งนะคะ แล้วพบกันใหม่ในบล็อกหน้าค่ะ ^u^